W przeciwieństwie do pozbawienia władzy rodzicielskiej, kiedy to jeden lub oboje rodziców nie mają w ogóle praw do współdecydowania o dziecku, ograniczenie władzy rodzicielskiej nie musi wiązać się z zawinionym zachowaniem rodzica i może przybierać różne formy. Ta instytucja prawna może skutecznie pomóc w toksycznej dla dziecka sytuacji rodzinnej, zdarzają się jednak przypadki, gdy ograniczenie władzy rodzicielskiej bywa orzekane arbitralnie i można się od niego odwołać.
Władzą rodzicielską nazywamy zespół praw i obowiązków rodzica wynikających z relacji z dzieckiem. Istnieje ona od momentu urodzenia się dziecka aż do osiągnięcia przez nie pełnoletniości. Obejmuje trzy podstawowe aspekty:
Art. 109 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego normuje sytuację ograniczenia władzy rodzicielskiej z powodu niewłaściwego jej wykonywania. Przesłanką jest zagrożenie dobra dziecka spowodowane przez nieodpowiedzialne zachowania rodziców. Przepis ten nie służy jednak temu, by rodziców ukarać, ale by interwencja sądu mogła ochronić narażane przez nich dziecko.
Na podstawie art. 109 k.r.o sąd opiekuńczy może:
Zgodnie z art. 107 k.r.o do ograniczenia władzy rodzicielskiej może dojść wtedy, kiedy rodzice dziecka żyją w rozłączeniu, czyli nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Sąd bada zawsze kwestię władzy rodzicielskiej przy okazji rozwodów, separacji lub unieważnień małżeństwa.
Poza tymi przypadkami jeden z rodziców może sam zainicjować postępowanie, wnosząc o ograniczenie władzy rodzicielskiej drugiego. Wniosek (stworzony samodzielnie lub przy pomocy adwokata specjalizującego się w prawie rodzinnym) może wpłynąć również od każdego, kto ma odpowiednią wiedzę na temat okoliczności uzasadniających, że dziecku dzieje się krzywda w wyniku nienależycie sprawowanej władzy rodzicielskiej (najczęściej będzie to Policja, szkoła, opieka społeczna)
Za tym, by zadecydować o takim rozstrzygnięciu musi przemawiać dobro dziecka. Dobro dziecka jest zagrożone nie tylko wtedy, gdy jeden z rodziców je zaniedbuje, ale również wtedy, gdy skłóceni rodzice nie mogą dojść do porozumienia w kwestiach dotyczących wychowania. W takich sytuacjach pełnię władzy rodzicielskiej zachowuje rodzic, który na co dzień opiekuje się dzieckiem i z którym mieszka ono na stałe.
Sąd jest zobowiązany pozostawić pełnię władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, jeżeli przedstawią oni zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Kodeks rodzinny i opiekuńczy zaznacza również, że rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.
Gdy sąd orzeka o ograniczeniu władzy rodzicielskiej jednego z rodziców, musi bardzo konkretnie wskazać, do jakich określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka zostaje ona ograniczona.
Przyjmuje się, że w przypadku śmierci lub pozbawienia władzy rodzicielskiej tego z rodziców, któremu przysługiwała jej pełnia, drugi rodzic z mocy prawa odzyskuje wcześniej ograniczone uprawnienia względem osoby dziecka. Oczywiście sąd wciąż powinien sprawdzić, czy drugi rodzic nie zaniedbywał do tej pory swojego dziecka i czy powierzenie mu opieki nad nim jest słuszne.
Sąd może również zmienić orzeczenie wydane na podstawie art. 107 k.r.o., gdyby sytuacja rodzinna zmieniła się w taki sposób, że dobro dziecka będzie za tym przemawiać.